Κάθε χρόνο η 10η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας. Η ψυχική υγεία δεν αφορά μόνο την απουσία μιας ψυχικής διαταραχής αλλά αναφέρεται κυρίως στο θετικό πόλο της ψυχοσυναισθηματικής ευημερίας των ανθρώπων. Συνεπώς, η φροντίδα της αποτελεί μία βασική διάσταση που μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι καθολικά. Διανύουμε, άλλωστε, μία περίοδο ειδικών συνθηκών, στην οποία η πανδημία του covid 19 έχει αυξήσει τις ανάγκες στο πλαίσιο της ψυχικής υγείας και στήριξης, καθώς παρατηρείται ήδη αύξηση των ψυχικών δυσκολιών. Φέτος ο WHO προτάσσει ως βασικό σύνθημα για την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας την συνεργασία όλων για μεγαλύτερες επενδύσεις σε αυτήν
(«Move for mental health: let’s invest»).
Το Κέντρο Ημέρας «ΛΩΤΟΣ» του Ελληνικού Κέντρου Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής και Περίθαλψης ”Κωστής Μπάλλας” ως κοινοτική δομή ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης υποστηρίζει και προάγει αφενός την ψυχική υγεία αφετέρου τις ίσες ευκαιρίες για όλους. Στην κατεύθυνση αυτή έχουμε την χαρά να παρουσιάσουμε την ποιητική ανθολογία «Αφόρετα Λόγια» (2020) από τις εκδόσεις Ιωλκός, ένα εγχείρημα που επιτεύχθηκε από την Ομάδα Δημιουργικής Γραφής του Κ.Η. «ΛΩΤΟΣ».
«Σκοπός είναι αυτά τα ποιήματα να μας κάνουν να αντιληφθούμε τη δυναμική που κρύβεται πίσω από τις γραμμές, να ακούσουμε αμιγώς τι έχουν να μας πουν και όχι απλά να περιμένουμε τη σειρά μας για να μιλήσουμε. Ας προσανατολίσουμε τις βλέψεις μας σε μια προοδευτική τροχιά αφύπνισης και προαγωγής του σεβασμού ως προς όσους υπόκεινται την κοινωνική περιθωριοποίηση που τελματώνει είτε την ψυχική είτε τη σωματική νόσο. Είναι στην ευθύνη του καθενός να αρθεί στην ολότητά του το σύνολο των περιοριστικών αντιλήψεων που στενεύει τα όρια της ίδιας της ζωής.
Ας αναλογιστούμε πως η κοινωνία που φοβάται και φοβίζει όπου έχουμε μάθει να ζούμε, δεν είναι μια φυσική και αυτονόητη υπαρκτική συνθήκη, όπως και ότι η κοινωνικά κατασκευασμένη ροπή στο να διατυπώνονται προκατειλημμένες και στερεότυπες εκτιμήσεις είναι επιτακτικό να μην υπερισχύει εντέλει της υποκειμενικής πραγματικότητας.
H υπέρβασή του στίγματος ίσως να είναι μια κατάκτηση διαρκής, και όχι στατική, ούτε και η μοναδική που μας αναλογεί αλλά η πρώτη σε μια σειρά από βήματα επαναπροσδιορισμού στα θεμέλια της ψυχικής υγείας, της οποίας το περίγραμμα μπορούμε να διαπεράσουμε με την ποίηση, για να διεισδύσουμε επιτέλους στον διάφανο, καλειδοσκοπικό της πυρήνα.»
